Op 23 juni hadden wij het prachtige Concours Hippique te Dokkum te rijden. Om uitgerust aan te komen waren we al 1 dag eerder van huis gegaan. Het mooie terrein en de enthousiaste organisatie rechtvaardigen de inzet om daar te mogen rijden. Daarna komt de afwerking van de juryleden. Het was weer eens geen uitzondering dat de heren het niet fatsoenlijk op de rij wisten te krijgen. Bij de eerste rubriek was er iemand vergeten, die moest vervolgens maar voorop komen en dat bleef zo.
Echter de grootste desillussie werd gemaakt in de ereklasse kleine maat. Daar was het overduidelijk voor vriend en vijand , voor bekenden en onbekenden dat Here I Am (v.Heartland Bust Your Buttons) eigenaar Fam. van Wanrooij, een hem zo gebruikelijke topprestatie neerlag, met een sterk pauserend achterbeen, een hoog en ruimzettend voorbeen, met een prachtig nagevelijk front, de oortjes erop en foutloos in de ronde, met een bijna perfect totaal sillouhet.
Het waren de 2 juryleden die dat niet opgevallen was. De vraag is; gebrek aan kennis, of een overschot aan vriendjes politiek. We zullen het nooit weten. De eigenaar meende een gesprek aan te willen gaan met de voorzitter van de jury, maar die kroop weg met de mededeling dat hij arbiter was. De vraag is wat een voorzitter waard is als hij beide juryleden niet kan vertegenwoordigen.
Het idee om de sport in tact te houden voor een buitenwereld die er toch al weinig van begrijpt, om op zijn minst de Happy Athlete (dierenwelzijn) uitdrukking te laten zegenvieren hebben de juryleden nog niet begrepen.
Of zij moeten ervan uit gaan dat het niet zo erg/ normaal is als het paard met de mond open loopt, met veel druk hangend in de opzet, de oren plat in de nek heeft en zijn achterbeen, door de hoge snelheid, geen tijd krijgt om te pauzeren.
Een terrein vol mensen, paardenmensen en publiek, en echter alleen drie die met deze gang van zaken het eens waren. De beide juryleden en natuurlijk de eigenaar van de winnaar.
Je zou toch denken dat in het belang van de sport het bestuur van de belangen vereniging tegen dit soort situaties moet protesteren.
We moeten niet verrast zijn als er wederom liefhebbers gaan afvallen, niet alleen bij de rijders en eigenaren, maar ook bij het publiek en vervolgens uitschrijvende verenigingen. Het voorbeeld wat zich in Engeland heeft voltrokken is kennelijk geen waarschuwing voor de Nederlandse situatie. |
